Hadi artık! Biri İzmir'in "alın yazısı"na dönüşen sorunlarını çözsün. Alsın sihirli değneğini koltuğunun altına bir bir dokunuversin.
Bir gazeteci aynı konuları yazıp çizmekten bıkar mı? Yanıt veriyorum: Bıkar!
Ben muhabirlik yıllarımdan beri, Kordon'daki hilkat garibesi viyadükleri görmekten de yazmaktan da bıktım.
Nedir onlar öyle yahu! Kafasında hasır şapkası eksik, beton korkuluk misali öyle kollarını açmış yıllardır bekliyorlar!
Hayır ne bekliyorsunuz anlamıyorum ki! Kavuşmayacağız biz sizinle, istemiyoruz! Bir yıkılın gözümüzün önünden gidin!
Davası biter, çilesi bitmez şeyi yıkmak ayrı dert.
Tamam bir bölümü limana bağlandı. Eeee Kordon'dakiler sonsuza kadar öyle mi bekleyecek?
Kazulet şeyler bir işe yarasın bari, sportif amaçlı falan kullanalım.
Birkaç ek aparatla belki tırmanma sporu yaparız.
Beğenmediniz mi? Zor mu geldi spor yapmak? Peki keyfini çıkaralım o halde!
Kuralım aralarına hamaklar, sallana sallana güneşi batıralım Kordon'da.
Misss!
Sahi bir şekilde kurtulmamız lazım. Biraz daha beklerlerse bu kez tarihi eser olarak SİT kapsamına falan alınacak hepten dokunamayacağız ondan korkuyorum.
TRT'NİN KORKU BLOKLARI
Hadi Kordon'dan çıkıp biraz Alsancak'ın içine ilerleyelim.
Hatta heyecan artsın bunu gece yapalım!
Ta ta ta taaam! Karşınızda TRT blokları!
Önünden geceleri her geçişimde içimi bir korku kaplıyor.
Soğuk görünümlü, ıssız, karanlık ve farelerin biraz daha orada yaşarlarsa artık tapusunu üstlerine geçirmeye hakkının olacağı bir bina!
Nasıl bir savurganlık ile yapıldı, niye yıllardır kullanılmıyor belli değil.
Bloklar bana Notre Dame Katedrali'ni hatırlatıyor. Tamam mimari olarak uzaktan yakından bir alakaları olmayabilir. Birisi dünya şaheseri, diğeri beton yığını. Sorun benzemeleri değil zaten, verdikleri his!
O katedrali görünce de hem çok etkilenmiş hem de ürkmüştüm. İçeri girip gezmeden uzaklaşsam mı acaba derken o ünlü çanlar çalmaya başlamıştı iyi mi. Gel de kaçma!
('Arıza mısın sen. Binadan korkulur mu' demeyin. Notre Dame Katedrali'nin mimarisi ve tarzı, savaş yıllarının acısını da yansıtır. İnşaatı, devrimler, savaşlar arasında 182 yıl sürmüştür!)
İşte yıllardır atıl vaziyette bekleyen ve çürümeye terk edilen TRT bloklarının önünden geçerken de aynı duyguyu hissediyorum. Önce bir çan sesi duyacağım: Diiinn dooonn din dooonn. Sonra da Quasimodo, bir camdan başını uzatıp, "Naber Nil" diyecekmiş gibi geliyor. Tanrım! Kaç kaç kaç kaç! Hadi Basmane'ye geçelim uzaklaşalım Alsancak'tan!
DÜNYAAA ÇİRKİNİ!
Neredeyiz?... Bildiniz: Dünya Ticaret Merkezi. Ne bahtsız yermiş. Üzerinde kara büyü var adeta.
Davanın biri bitti öteki başladı; iş adamları bir araya geldi, tam çözülecek dendi ihalelere çıkıldı, hooop sil baştan!
Son durumunu inceleyelim.
Doğa, insanoğlundan daha pratiktir ve kesinlikle üstündür. Konuşuyoruz diye üstün varlık falan değiliz.
Arsa bile projeden ümidini kesip, "kendi dünyası"nı kurdu orada. Kuşlar sazlıklar falan, dev çukurda biriken sularda, kendilerine ayrı bir dünya yarattı. Hatırlayın haberleri ve fotoğrafları.
Valla köşede yer biter, İzmir'in çözümsüz sorunları bitmez.
İzmir'e, İzmirliye zerre kadar yakışmıyor bu çözümsüzlük. Sahi bu kadar aciz miyiz biz?
Nerede o atan asfalyalar!
Sessizce bakıyoruz öyle!
Neyse! Arada böyle sizinle şehir turuna çıkalım. Rehberlik benden!
Şimdilik bir çözüm bulamayacağız. Pazar pazar bu kadar gezinti yeter!
Sihirli değnekli kahramanımız ortaya çıkıp çözene kadar Kordon'a gidip hamakta falan sallanalım!
