Pandemi ile birlikte çocukların önemli bir bölümü eve kapanırken, yükün en ağırı yine biz annelere kaldı maalesef.
Yemeği yapsak temizlik kalıyor, derslerini çalıştırsak oyun. Alışverişe gitsek kitap okuyamıyoruz, resim yapsak müziğe zaman kalmıyor.
Market alışverişi, ödenecek faturalar, özbakım ihtiyaçları, resmi işler derken yapılacaklar listesinin sonu bir türlü görünmüyor. Çalışan-çalışmayan ayrımı yapmadan söylüyorum:
Hem işlere ve sevdiklerine yetişip hem de kendi bireysel ihtiyaçlarını karşılayabilen kadınlara hayranım.
Ben beceremiyorum. Net.
BİR SÜRÜ EKSİĞİIMİZ VAR
Halimiz böyleyken, yapılması gerekenler listesine yardımcı öğretmenliği de eklememiz gerekiyor bugünlerde. Geçen dönemin ortasında yaşıtı her çocuk gibi okuldan kopan Deniz, ne olduğunu anlamadan üçüncü sınıfa geçti bile.
Bütün çabalarımıza karşın bir sürü eksiğimiz var. Örneğin ne okuma hızı istediğim düzeyde, ne de çarpım tablosunu tam olarak ezberleyebildi...
SABIR DA YOK DENEYİM DE
Yarından itibaren uzaktan eğitimde tamamen üçüncü sınıfın derslerini görmeye başlayacak. Her geçen gün makas daha da açılacak yani... EBA TV, canlı dersler, okuma saatleri elbette çok faydalı oluyor ama desteklemek şart. Ödevlerini yaparken uzaktan gözlemlemekten bahsetmiyorum. Konu anlatımı ve tekrarı da içeren çok daha özenli ve kapsamlı bir destek şart. Ve bilin bakalım bizde ne eksik: Deneyim, sabır, zaman...
YA ZARAR VERİRSEK!
Evet gayet iyi niyetliyiz ve eminim hepimiz çabalayacağız ama sürecin sonunda bizim yıpranmışlığımız bir yana, çocuklarımız zarar görmese bari... 'Derslerine yardımcı olacağım' derken, dersten soğutmamız, özgüvenlerini zedelememiz, yanlış yöntemlerle kafalarını daha da karıştırmamız çok olası çünkü...
Bizler ancak ebeveynliği iyi/kötü yerine getirebiliyoruz. Pandeminin yüklediği bu fazladan öğretmenlik rolü ise hepimize zor. Görüntünün donduğu, sesin gidip geldiği, 'kapalı tutun' denilen mikrofonların sürekli açıldığı ve her kafadan ayrı bir sesin çıktığı bir ortamda, üstelik kısıtlı bir zaman aralığında ders anlatmaya çalışmak da öğretmenlerimiz için kolay değil.
Düşünüyorum da, geçen sene bu zamanlar tek derdimiz çocuğun öğlen okulda ne yiyeceği ve akşamları yarım saatçik bir ödev kontrolü imiş. Kendi adıma bir an önce eski normalimize dönebilmeyi çok istiyorum. Bunun için de maskelerimizin yüzümüzden bir süre daha çıkmaması gerekiyor. Sabır ve dikkat lütfen...
Ela'lar Lale'ler ve mini mini 1'ler...
İlkokula başlayacak minikler nasıl da heyecanlıdır bugün. Yepyeni bir dönemin kapıları açılıyor onlar ve aileleri için. "Ela ve Lale'nin de el ele eşlik edeceği" heyecan ve macera dolu günler var önlerinde.
Pandemiden dolayı daha az kalabalık, steril ve güvenli bir ortamda olacaklar bir süre. Dileyelim ki, çok başarılı, çok mutlu bir eğitim hayatları olsun her birinin ve en kısa zamanda üst sınıflardan ağabey ve ablalarıyla da sağlıkla bir araya kaynaşsınlar.
Okul bahçeleri yine cıvıl cıvıl çocuk sesleriyle dolsun.
