Yarın arife, ertesi gün bayram. Bayramlar, her seviyeden insanımızın katıldığı kutsal günlerimizdir. Aynı duyguları paylaşmak, aynı sevinci birlikte duyabilmek, toplum hayatı için önemli bir olaydır. Bu halleriyle dini bayramlar, aynı zamanda milli birliğimizin birer yapı taşıdırlar. O bakımdan bayramları yaşatmak, geleneğin canlı olarak devam etmesini sağlamak, hem dini hem de milli bir görevdir.
Sevinçler ve neşeler topluca yaşanırsa daha bir güzel olur. Bu sebeple bayramlarda, hatta birkaç gün evvelinden, çevremizdeki ihtiyaçlı kimselere yardım elimizi uzatmalıyız. Zaten ramazan içinde çoğumuz mali ibadet olan zekatlarımızı dağıttık. Aile reisleri, bütün aile bireyleri için fitrelerini verdiler. Bunlar mecbur olduğumuz dini görevlerimizdir.
Bunun dışında her seviyeden insanın yapabileceği yardımlar vardır. Bu yardımları, karşımızdakini incitmeden, kişiliğini yaralamadan, ince bir üslupla yapmalıyız. Peygamber'imizin ifadesiyle: Sağ elimizin verdiğini sol elimiz bile bilmemelidir. Yani asla reklam etmemeli, gösterişe kaçmamalıyız. Bu yolla karşımızdaki kimseyi incitirsek, kaş yapayım derken göz çıkarmış oluruz.
BAYRAM NAMAZI
Bayram namazları ne muhteşem bir dini manzaradır! Yediden yetmişe, en küçük köyden büyük şehre, bütün Türkiye'nin katıldığı bu büyük topluluk, bu maşeri kalabalık ne yüce bir hadisedir! Ellerinde seccadeleriyle, bayram namazı kılmak için sabahın erken saatlerinde, soğuk havaya aldırmadan cami avlularını, sokakları ve caddeleri dolduran bu kadar insanı kim ve hangi güç harekete geçiriyor dersiniz? İnançları değil midir bu insanları bir araya getiren? Her geçen yıl daha da büyüyen bu görünüş ne kadar sevindiricidir. Şükrediyor ve Rabbim, birlik ve beraberliğimizi hiç bozulmasın diye dua ediyoruz.
BAYRAM ŞİİRLERİ
Fatma Macit'in Bayram şiirinden iki kıt'a şöyle:
Eşi, dostu bekletme / Bayram olsun bayramın / Hiç kimseye zehretme / Bayram olsun bayramın.
Eğer küssen git, barış / İyilikte hep yarış / El içine çık, karış / Bayram olsun bayramın.
En güzel bayram şiirlerinden biri de Yahya Kemal'in "Süleymaniye'de Bayram Sabahı" isimli eşsiz eseridir. Bu şiir, Türkiye Türklüğünün, dünyanın üç kıtasındaki muhteşem macerasını anlatan bir destan-şiirdir.
Şair, kendi gök kubbemiz altında, dini bir bayramın vecdiyle, milletinin bütün tarihini ve bütün maneviyatını yaşamaktadır. Karşısında da bizim en büyük mimari şaheserimiz olan Süleymaniye Camisi vardır. Aslında Süleymaniye bir semboldür, o bütün bir tarihi ve kültürel değerleri temsil etmektedir. Şiirin birkaç beyti şöyledir:
Artarak gönlümün aydınlığı her saniyede / Bir mehabetli sabah oldu Süleymaniye'de
Ulu mabed! Seni ancak bu sabah anlıyorum / Ben de bir varisin olmakla bugün mağrurum
Dili bir, gönlü bir, imanı bir insan yığını / Görüyor varlığının bir yerde toplandığını
Büyük Allah'ı anarken, bir ağızdan herkes / Nice bin dalgalı tekbir, oluyor tek bir ses.
Ulu mabedde karıştım vatanın birliğine / Çok şükür Tanrı'ya gördüm bu saatlerde yine
Yaşayanlarla beraber bulunan ervahı / Doludur gönlüm ışıklarla bu bayrama sabahı
